Oké, ik heb 1 nadeel gevonden aan alleen reizen...je kunt je emoties niet delen.Het is pas een dag geleden dat ik mijn vorige blog schreef maar wat kun je veel meemaken op 1 dag.

Vanochtend moest ik om 11.00 uitchecken dus eerst rustig wakker geworden met een kop thee. Gisteren kwam er een stel uit België aan, (beetje van mijn leeftijd) toen al even gekletst en vanochtend samen in de hal van de bovenverdieping ontbeten. Jeff, de eigenaar had 2 soorten kaas voor ons neergezet. De derde kamer was afgelopen nacht leeg en doordat zij gelijk na het ontbijt op pad gingen had ik de badkamer helemaal voor mezelf...heerlijk :)Na een laatste talk met Jeff een topped cinnamon bun bij de bakker schuin tegenover gehaald welke ik vanmiddag bij een van de watervallen heb opgegeten.

Eenmaal Vancouver uit heb ik niet anders dan bocht na bocht gezien maar wat was het een prachtig stuk...links van me veranderde de zee in hoge bergen, rotsen en bomen daar rechts al dat landschap had. Het had wel wat weg van de Great Ocean Road in Australië.Wat ook gaaf blijft om te zien zijn de trucks...daar zijn onze vrachtwagentjes niks bij. En bijzonder dat fietsers in Canada gewoon een rijstrook hebben naast zelfs 100km wegen, ik zou er niet graag met me fietsje willen rijden.Onderweg naar me volgende bestemming heb ik 3 watervallen bezocht...Shannon Falls, Brandywine Falls en Nairn Falls. De sierlijke, de krachtige en de ruige noem ik ze zelf.Toen ik bij de eerste waterval uitstapte rook ik de geur van dennen gelijk...wat kun je daar al van genieten.En hoe leuk weer eekhoorntjes te zien, deze keer kleiner en bruiner van kleur dan in Vancouver.Grappig was dat er ook iemand met een berenbel liep, gelukkig liep hij de andere kant op want beren schrik je er tegenwoordig niet meer mee af maar meldt je eigenlijk een feestmaal aan haha.Het waren mooie wandelingen en het geluid van het vallende en stromende water blijft indrukwekkend om te horen.

Pemberton ingereden stond er een welkomstbord met de tekst 'welcome to Pemberton Adventure begins here' en zo voelt het ook. Het laatste stuk heb ik met een beschrijving van de eigenaren gereden want de tomtom kent dit niet, zo afgelegen ligt het hihi. Ik kwam aanrijden en werd gelijk verwelkomd door Gus, de eigenaar een man uit Australië.Ik kreeg eerst een rondleiding waarna hij mij mijn kamer liet zien...wat is dit een gave plek!!!Ze zijn zelfvoorzienend waardoor er naast de gezelschapsdieren ook vee rondloopt.Na een uurtje te hebben genoten van alle dieren ben ik op aanraden van Gus naar een restaurant genaamd MileOne gereden. Ook nu aan het eind van de dag was de zon prachtig oranje, bijna rood van kleur. Jeff vertelde vanochtend dat dat komt door de dichtgetrokken lucht veroorzaakt door bosbranden. Onderweg stonden er twee hertjes langs de kant maar verder geen dieren op de weg tegen gekomen. Het was enorm druk in het restaurant maar het was het wachten waard, ik had chicken parm besteld en het is zeker een van de beste gerechten die ik ooit gegeten heb!Er tegenover was een tankstation dus gelijk nog maar even getankt...scheelt morgen weer wat tijd.

Na gespeeld en geknuffeld te hebben met de hond van hier heb ik nog even lekker gebadderd en morgen na het ontbijt rij ik richting de ranch yeeehhh! Een rit van ongeveer 3 uur door weer een totaal ander landschap zegt Gus, veel droogte...ik laat me weer verrassen :)