Dagen hier (op de ranch) doorbrengen is eigenlijk niet in woorden te beschrijven. Het is een op zichzelf staande wereld waarin je wordt meegenomen in een bepaalde vibe waar je niet meer uit weg wil...als een droom waaruit je niet wakker wil worden.

Me laatste blog is alweer van even geleden en komt omdat ik hier volop geniet van alles maar de lange dagen waarvan 4 uur op een paard beginnen uitwerking te hebben op mijn lichaam dus rust gevonden om te schrijven.

Het is nu zondagavond en woensdagavond schreef ik mijn laatste blog. Dit betekent dan ook meteen nog maar 1 nacht, 1 keer ontbijten,1 rit en nog 1 lunch voor ik deze bijzondere plek moet gaan verlaten.

Terug naar woensdagochtend...Gus, de eigenaar van de accommodatie waar ik hiervoor een nacht verbleef maakte ons een heerlijk ontbijt met eigen gebakken brood en fritatta (kreeg zelfs wat mee voor lunch) Het was jammer dat ik hier maar 1 nacht verbleef want wat was dit een heerlijke plek om te zijn. Gus merkte dat ook aan mijn enthousiasme en vertelde mij over een programma waaraan ook hun deelnemen waarbij ik op hun boerderij kan komen werken. Na dit gesprek moest ik echt gaan rijden want anders moest ik echt in een keer doorrijden naar de ranch. De middagrit stond gepland om 14.00 en ik had nog ruim 3 uur rijden voor de boeg.

Rond 9.45 reed ik weer de Sea to Sky Highway (Highway 99) op. Onderweg een korte stop bij het Joffre Lake en deed een korte wandeling naar Lower Lake. Helaas niet alles kunnen zien daar de andere lakes 2,5 tot 3 uur lopen waren, one way.

Onderweg kwam ik nog een Winery tegen dus snel even gestopt voor een flesje wijn. Eigenlijk had ik geen tijd maar toch een snelle proeverij gedaan van 4 witte wijnen en daarna 4 rode wijnen. Met een flesje rood en wit weer verder gereden richting de ranch.

De domdom kende het adres van de ranch niet dus in Ashcroft het laatste stukje maar even gevraagd. Spoor over rechts...spoor over klinkt prima maar niet als er in Canada net een trein aankomt, een heeeeeleboel wagonnetjes later kon ik dan eindelijk verder rijden.Ongeveer een kwartiertje later arriveerde ik dan eindelijk bij de ranch.De rit was ondanks de rook prachtig, hoe een landschap binnen een paar honderd kilometer kan veranderen. Helaas onderweg geen wildlife gezien maar wel na iedere bocht het ene na het andere prachtige plaatje.

Nadat ik bij the office had laten weten er te zijn en een cap te hebben uitgezocht (me eerste rit niet wetende wat te verwachten vond ik dat wel een slim idee) trok ik mijn nieuwe boots aan (welke na de eerste rit al een extra laagje en ander kleurtje kregen want stof is er genoeg door de droogte hier haha) en stond ik netjes voor tweeën te wachten op de aangewezen plek.

Na een korte uitleg (welke je voor elke andere rit niet hoeft bij te wonen) kreeg je je paardje voor die rit toegewezen alsook welke groep.Markus een standardbred horse werd mijn paardje voor mijn eerste rit.Ik reed in een kleine groep met drie meiden en wrangler Tanny. Ik wist niet wat mij te wachten stond en na de Alien Airstrip, voor een kleine impressie kijk op http://www.sundanceguestranch.com/gallery/videos/ waar ik niks anders voor mij zag dan stofwolken was ik na de hele rit blij dat ik in het zadel was blijven zitten haha. Een pittige eerste rit, ook omdat het zadel een lage rug heeft en je hierdoor weinig 'steun' hebt daalde mijn zelfvertrouwen wel even.

Na elke rit schrijf je je in voor de volgende rit met eventueel je voorkeur voor paard/groep en wrangler dus na me ingeschreven te hebben en een versnapering te hebben gepakt heb ik me spulletjes in me kamer gelegd en gedouched. Dinner is hier om 19.00 en wordt aangekondigd door een triangel maar net voor het eten is er eerst de 'Jingle', alle paarden gaan dan weer richting de wei. Ondanks dat de paarden geen haast meer hebben zo aan het eind van het seizoen is het heel gaaf om te zien! Karina en Tai zijn 2 meiden die ik op de eerste rit heb ontmoet en met hen heb ik mijn eerste Jingle gekeken. Een tafel hoef je met het diner niet uit te zoeken want op elke tafel staan namen zodat je gelijk kunt aanschuiven. Het eten is hier van uitstekende kwaliteit! Deze avond hadden we spare ribs met van alles eromheen. Ook elke avond denken ze aan het belangrijkste...het dessert!
Deze avond ben ik gelijk na het eten naar bed gegaan want het was een lange drukke dag.

De bedden hier zijn geweldig dus na een comfortabele nacht een al even goed ontbijt. Naast continental breakfast hebben ze hier een special en dat was vrijdagochtend pancakes with wippet cream and chocolate sauce dus terwijl mijn ogen dat scande had mijn mond het al besteld.

Beide ritten heb ik weer gereden op Markus, een eikel naar andere paarden, eentje met attitude en daar hou ik dan toch ook wel weer van. Wel reed ik dit keer met een zadel met hogere rug en de middag hadden we niet Tanny maar Emma als wrangler. Deze dag waren we ook een groep van zes, Beth en Lisa from England kwamen in onze groep. Helaas was het vandaag nog steeds smokey maar door het beetje regen die er was gevallen in de nacht en gedurende de dag klaarde het gelukkig wat op.
Met de ochtendrit dacht ik even dat Markus mank liep tijdens de galop maar het blijkt dat hij een extra gang heeft 'pacing' en dat is raar zitten haha.
Thai chicken en salmon maakte de maag blij deze dag. De avond hebben we doorgebracht aan de pooltafel en vanaf deze dag was er een nieuwe vriendengroep ontstaan Karina, Tai, Mel, Lisa, Beth and myself...zo verschillend maar een geweldige groep together!

De volgende ochtend kon ik vanuit mijn kamer zien hoe alle paarden weer langzaamaan allemaal 'binnen' kwamen. Zaterdag was een erg winderige dag met soms wat onweer en een spatje regen maar hierdoor werd het uitzicht alleen maar beter en konden we eindelijk de bergen weer zien.
Vrijdag na de middagrit had ik aangegeven een ander paardje te willen rijden en reed deze dag op Tia, een tennesee walker en lopen kon ze want wat kon zij snel stappen, lichtvoetig en handig dus ideaal voor deze omgeving. Ze is geen krachtig paardje of snel in de galop maar I loved her anyway! De ochtend reed er een 85 jarige man met ons mee, is dat niet geweldig?! En ook deze rit de Alien Airstrip gereden, de meest geliefde trail onder gevorderde ruiters.
Lisa en Beth zouden deze ochtend eigenlijk hun laatste rit rijden en uitchecken en hadden deze trail nog niet gereden tijdens hun verblijf. Ze wilde nog een dag blijven maar alles bleek volgeboekt, Katrina en Tai hadden beide een eigen kamer en met toestemming van hier mochten ze een kamer afstaan aan Lisa en Beth...wat waren ze blij en dankbaar en uiteindelijk wij allemaal!
Beide ritten hadden we Tanny als wrangler yeahhh, ze komt trouwens uit Australië.
Helaas liep de middagrit niet zo goed af voor Katrina haar paard. Tijdens een galop heeft hij iets geraakt waardoor hij zich net boven zijn hoef heeft open gehaald, vreselijk een paard zo te zien. Een andere wrangler (degene die hier de leiding heeft) kwam met haar groep onze kant op en Tanny nam iedereen mee terug naar de ranch terwijl Katrina en Miranda met het arme beestje nog een half uur hebben moeten lopen naar de trailer die eraan zou komen, dichterbij kon de trailer namelijk niet komen. Zover het goed kan gaan doet hij het goed maar dit seizoen zal hij niet meer gereden kunnen worden.Dit doet je ook weer even beseffen dat deze grote krachtige dieren ook zo kwetsbaar zijn. Net voor we weer op de ranch waren zagen we nog wel een prachtige regenboog opkomen.
Naast herten die we geregeld hebben gezien tijdens de ritten zagen we vandaag ook drie coyote's, of ze er zowiezo hadden gelopen of dat ze op het bloed afkwamen weten we niet.
Pasta met kip of garnalen voor lunch en savonds een steak. Ook hier wordt een zaterdagavond gebruikt voor wat plezier dus er was muziek, een dansvloer en veel gezelligheid.

Vanochtend was dus even wat zwaarder om op te staan maar eggs benedict was de special vandaag dus na een goede bodem weer twee uur op Tia gereden. Het was een prachtige dag vandaag, soms net te warm...ben zelfs verbrand! Deze ochtend was dan echt de laatste rit voor Lisa en Beth en we hebben na de lunch dan ook gedag moeten zeggen. De trail was prachtig, we waren zo hoog de bergen op geklommen als mogelijk is, wat een uitzicht! De afrekening op Tia haar kont lijkt trouwens wel op de contouren van Australië echt heel grappig.
Een heerlijke hamburger van de bbq als lunch vandaag en daarna had ik mijn laatste middagrit. Deze reed ik op Whisky, een quarter horse. Kracht en een fijn gangwerk had hij maar was lomp met lopen haha.
Na deze rit ging ook Mel naar huis en bleven we nog met zijn drietjes over. Na mijn laatste Jingle heb ik vanavond een gezellige avond gehad tijdens het dinner met een koppel uit Australië die op huwelijksreis waren. Na een potje pool ben ik richting mijn kamer gegaan en zie hier het eindresultaat :)

Ik ga het hier missen, de bubbel waarin je hier zit, de paarden, de mensen, de prachtige indrukwekkende natuur, het heerlijke eten (een paar kilo extra zitten er wel aan haha) en niet te vergeten de schattige chipmunks.

Ik ga voor nu lekker slapen en ik wens jullie een fijne dag! X