Het voelt alsof ik een deel van mijn hart heb achtergelaten...

Tanny maakte het hek van de bak open en op dat moment besefte ik mij dat dit mijn laatste rit was, met tranen in me ogen stapte ik van Dude af, een laatste knuffel waarna ik het hek uitliep. Wat mis ik die plek zeg...hun quote is 'the first time it's a vacation, after that, it's coming home' en ze hebben gelijk want wat wil ik graag terug!

Maandagochtend, de laatste ochtend op de ranch, heb ik zoals ik wilde het 'binnen halen' van de paarden buiten gekeken waarna ik een heerlijk ontbijt heb gegeten, wafels met chocolade,slagroom en aardbeien. Chris en Ache schoven niet veel later ook aan.

Een half uur later liep ik richting de bak voor mijn laatste rit. De dag ervoor had ik op aanraden van Katrina om Dude gevraagd. Miranda riep mijn naam en Dude zijn naam, ik was zo blij!!! Naast Katrina, Tai en ikzelf gingen er nog drie andere met ons mee maar dat maakte me eigenlijk niks meer uit, ik zat op Dude en had Tanny als wrangler! We reden 'Paige wire' again wat echt een super gave galop tussen de bomen door heeft dus ook de trail kon niet beter! We hadden prachtig weer en de temperatuur was perfect!

Smoke, dust, wind, regen, zon en een regenboog...ze hebben allemaal op hun eigen manier bijgedragen aan een bijzondere tijd. De omgeving staat op mijn netvlies gegrift, respect voor de paarden die op flinke keien en los zand en grit moeten klimmen en afdalen. Het geluid van de wind en hoeven hoop ik nog lang terug te kunnen halen. De ritten waren ongeveer twaalf kilometer met ongeveer drie keer een galop/rengalop en na elke inspanning mochten de paarden weer even op adem komen. Na vijf dagen krijgen ze rust en elke avond gaan ze de wei op...de paarden worden op deze plek met respect behandeld en krijgen veel liefde en dat is voor mij het allerbelangrijkste!