Me and my heartbeat

Vandaag wilde ik op tijd richting Johnston Canyon rijden zodat ik en een parkeerplekje had en de menigte een beetje voor was. Johnston Canyon heeft een wandeling naar de Lower Falls, Upper Falls en de Ink Pots. Voor ik Canada weer achter me ga laten wilde ik een goede wandeling hebben gemaakt en dat is meer dan gelukt haha. Na de Lower Falls werd het al rustiger en na de Upper Falls zie je nagenoeg niemand meer. Het is 5,3 kilometer naar de Ink Pots, dat loop je in Nederland in een uur maar dat ging niet op voor deze wandeling. Het is 5,3 kilometer klimmen!!! Elke voetstap die ik plaatste was zwaar en elk rustmoment (en dat waren er veel) voelde ik mijn hartslag als een razende kloppen. Een eekhoorntje met een dennenappel druk in de weer zien maakte het al de moeite waard. Eenmaal aangekomen bij de Ink Pots was ik trots op mezelf, omdraaien had ik in een seconde kunnen doen maar daarvoor hou ik toch teveel van uitdagingen hihi. Terug was makkelijker te doen en omdat het nu een degelijkere tijd was waren er meerdere die deze wandeling graag wilde maken. Vriendelijkheid en leedvermaak gaan aardig samen want een glimlach en een 'goodmorning' kosten niks maar stiekem genoot ik ook van die vermoeide blikken en het vraagwolkje boven hun hoofd 'ben ik er al bijna'. Vanaf de Lower Falls kon ik niet meer echt doorlopen, het leken wel een stel mieren zoveel. Net voor de parkeerplaats is een restaurant en omdat het begin middag was heb ik daar wat gegeten voor ik weer naar mijn appartementje reed.

Moe maar voldaan heb ik de kraan laten lopen en een heerlijk bad genomen. Na nog even een klein wasje te hebben gedraaid ben ik naar de supermarkt gelopen en ben ik begonnen met zoveel mogelijk in te pakken...morgen om 11.00 moet ik eruit zijn en alles op het laatste moment doen zie ik niet zitten. Ik vrees wel voor het gewicht van mijn koffer (en me eigen gewicht :P ) want 23kg gaat hij wel boven komen maar dat is een zorg voor morgen ;)

Vrijdag werd het vrij snel na mijn bezoek aan Starbucks droog. Gelijk maar even getankt en wat boodschapjes gedaan en in de middag ben ik naar downtown Banff gereden voor wat uurtjes slenteren en savonds heb ik bij Boston Pizza een van de lekkerste pizza's op die ik ooit gegeten heb, ik zat bij het raam met een mooi zicht op Banff. Eenmaal terug ben ik gelijk maar de Hottub ingedoken waar ik vier gezellige meiden tegenkwam en het stel van gisteravond dus een heerlijke dag gehad!

Gisteren, zaterdag had ik me wekker op 5.45 staan en dat is geen tikfout :) en maar goed ook...richting Lake Louise was er een ongeluk met een vrachtwagen gebeurd (waar ze de hele dag mee bezig zijn geweest) en het werd al snel druk op de parkeerplaats bij Lake Louise maar had dus nog een plekje. Lake Louise viel enorm tegen dus besloten daar niet te gaan wandelen en naar Moraine Lake te gaan. Er reed een shuttle bus tussen een overflow parking, Lake Louise, Moraine Lake en Lake Louise Village. De juiste beslissing genomen niet naar Moraine Lake te rijden want de limited parking daar was al helemaal vol. Er stond een rij op de overflow parking voor Moraine Lake dus ik moest een bus wachten. Maar het was het wachten waard, wat is dat een prachtig stukje natuur op de wereld! Na twee korte wandelingen, totaal ongeveer vier kilometer, heb ik de shuttle bus terug naar de overflow parking genomen. De rijen waren niet normaal meer zo lang. Ik ergerde mij bij Moraine Lake aan mensen die niet op de paden bleven (overal staan borden met niet erbuiten komen ivm vegetatie) dus ik dacht als jullie niet aan de natuur denken denk ik niet aan jullie en ben zo ver vooraan gaan staan dat ik met de eerste bus mee kon terug naar Lake Louise waar mijn auto stond. Hierna ben ik naar het Yoho NP gereden en heb als eerste de Spiral Tunnels bezocht. Treinen maken hier een loop en als de trein lang genoeg is zie je hem uit de tunnel komen terwijl de achterkant de tunnel nog in moet. En hoe tof dat toen ik aankwam er niet veel later een trein was waardoor ik het heb kunnen zien! Daarna heb ik de Takakkaw Falls bezocht en ben ik doorgereden naar de Natural Bridge en Emerald Lake. De Takakkaw Falls vond ik niet zo bijzonder, ook hier zag ik een eekhoorntje, hij was lekker aan het eten dus vond dat eigenlijk leuker dan de waterval haha. De Natural Bridge was prachtig en Emerald Lake was een mooie afsluiter van bezienswaardigheden. Ik wilde nog naar de Wapta Falls maar ik was moe en moest nog bijna twee uur terug rijden. In Field bij het info centre gevraagd waar ik wat kon eten want ondertussen luste ik ook wel wat. Ik kwam in een klein vintage tentje terecht waar ik heerlijk heb gegeten. Na deze lange dag weer naar boven in me bikini, ook omdat de mensen uit Schotland waar ik twee gezellige avonden in de tub mee heb gehad vandaag richting Vancouver gingen en dit de laatste avond was dat we elkaar dan zagen.

Morgen om 18.20 vertrekt mijn vlucht en kom ik dinsdagochtend om 11.15 aan in Nederland.
Terug naar mijn meiden <3

Alleen reizen...vele vragen 'are you on your own' en dan krijg je twee soorten reacties, degene die reageren met dat ze dat nooit zouden durven en degene die het heel goed vinden dat ik dat doe. Een weegschaal past zich aan aan de omgeving en ik denk dat ik die eigenschap zeker bezit, ik heb een onvergetelijke fantastische tijd hier gehad en heb mezelf weer een beetje beter leren kennen, ben ik stiekem trots op mezelf...jazeker! Want als ik mij door angst voor het onbekende had laten lijden had ik deze herinneringen niet gemaakt.

Ik zal nog een laatste blog schrijven en natuurlijk nog foto's plaatsen maar wil jullie bij deze bedanken voor jullie interesse en het lezen van mijn belevenissen en het kijken van mijn foto's! X

Update foto's

Het afgelopen uur heb ik met een kerstgevoel een warme choco met slagroom bij Starbucks gedronken. Relaxte muziek op de achtergrond en dikke sneeuwvlokken die naar beneden kwamen. Hier had ik genoeg bereik op de wifi dus ik heb twee foto albums geplaatst 'The last ride' en 'Clearwater, Jasper & Banff'. Het album 'Ranch Life' heeft een aantal foto's maar daarin zullen er nog vele volgen zodra ik daar voor ga zitten. Vandaag wil ik het stadje Banff in, even een 'rustdagje' inlassen dus hopelijk wordt het nog een beetje droog vandaag. Wens jullie een fijne avond en alvast slaap lekker voor strakkies! X

Clearwater, Jasper & Banff

Na de laatste rit was het dan toch echt tijd om mijn laarzen en hoed weer in te pakken. Een laatste douche en lunch later zat ik in de auto op weg naar het onbekende. Deze keer ben ik zonder echt ergens te stoppen doorgereden, ook omdat mijn gedachte nog bij de ranch waren. De natuur veranderde van een woestijn uiterlijk weer in een groene oase en ook verliet ik de Gold Rush Trail. Onderweg kwam ik weer vele kruisen langs de weg tegen, Alex de man die ik later ontmoette, vertelde mij dat dit de meeste tijd niet de snelheid of alcohol misbruik is maar echt de gladheid. Eenmaal bij me accommodatie aangekomen waar ik een stopover nachtje had geboekt was er niemand aanwezig. Een klein uurtje later zouden ze er zijn, bleek twee dagen geleden haar man en Alex zijn vader overleden en liepen de afspraken die ze hadden wat uit. Ik had hier als doel...slapen dus even wachten maakte mij echt niks uit maar de andere gasten konden alleen maar klagen pfff. Vroeg naar bed liep iets anders daar Alex en ik het goed met elkaar konden vinden, we hebben uren gepraat in de tuin, een paar flessen wijn later dan toch eindelijk gaan slapen.

De volgende ochtend na het ontbijt ben ik weer gaan rijden, ik zou van de staat BC naar Alberta gaan dus ook een uur tijdsverschil. Helaas moest ik dit uur wel inleveren. Ook deze rit in een keer doorgereden omdat de inchecktijd tussen vier en zes was. Het was een prachtige rit, vooral het moment dat ik mt Robson ineens voor me zag verschijnen was erg indrukwekkend. Na te hebben ingecheckt ben ik naar de Miette hotsprings gereden, hier rij je bijna nergens heen onder het half uur dus ook dit was nog drie kwartier rijden. Na wat te hebben gegeten bij een restaurant vlakbij heerlijk genoten van de baden die een temperatuur hadden van 37-40 graden met uitzicht op de dennenbomen en bergen...na twee dagen heel wat uurtjes in de auto te hebben doorgebracht was dit een heerlijke vorm van ontspanning.

De volgende ochtend bij het ontbijt, welke echt met liefde en passie was bereid, kreeg ik een aantal tips voor de dag. Tijdens het ontbijt sneeuwde het zelfs!!!Na het ontbijt wilde ik een douche nemen maar helaas...koud water. Bob de eigenaar voelde zich zo rot dat hij al bezig was water in de douche in zijn caravan te krijgen, zeg maar gerust een tweede huis zo groot. Na een aantal keer te hebben gezegd dat het echt geen probleem was, want hij moest wachten op de loodgieter, kon hij niet anders dan zich erbij neerleggen. Ik reed eerst naar een plek waar berggeiten en bighorn sheeps zouden zijn maar helaas, ze zullen ook wel gedacht hebben 'now fucking way dat we voor jou in de regen gaan staan'. Het weer is nu echt omgeslagen en de temperatuur is gisteren en vandaag dan ook niet boven de 10 graden uitgekomen maar door de zon voelde het vandaag wel veel warmer aan. Voordeel is wel dat ik niet iedere vijf kilometer me ramen hoef schoon te spuiten, de vliegjes spatte namelijk als regen op me voorruit bah maar die zijn er door de kou ook niet meer. Ik vervolgde mijn weg naar Maligne Lake en onderweg liepen er twee mule deer langs de weg met hun schattige grote wiebelende oren hihi. Aangekomen bij Maligne Lale boekte ik een cruise op de rivier. Ik had geluk binnen 10 minuten vertrok er een boot en er was nog plek.Omdat het die nacht en ochtend gesneeuwd had lag er sneeuw op de bergtoppen en vertelde de tourguide dat dit maanden geleden was. We zouden aanleggen bij Spirit Island om daar vervolgens een kleine boardwalk te kunnen lopen en te genieten van het zicht op de bergen. Het was prachtig...zo sereen!
We naderden de opstapplaats en zagen een Moose in het water en een op het land dus eenmaal aangelegd konden we ze van dichterbij bewonderen. Na een broodje en warme choco reed ik weer richting me accommodatie, wederom twee uur rijden maar nu stonden er op twee plekken langs de kant Elk, wat een geweldig mooie dieren zijn dat! Niet veel later zag ik ook nog een coyote en mijn tweede regenboog. Na even op de bank te hebben gelegen ben ik richting Hinton gereden voor de Bever Boardwalk en jaaaaa daar kwam er eentje en later nog twee!!!
Ze waren veel kleiner dan ik had verwacht maar so cute ze zo bezig te zien. Hier raakte ik aan de praat met een aardige man uit Calgary, zijn oma leefde haar eerste jaren in Nederland in Nijmegen :) Hierna heb ik snel even wat bij de Mc gegeten. Het grappige is ook om te zien hoe 'dichtbij' je hier bent bij andere landen, aan het begin van mijn reis kwam ik al borden tegen met 'border USA' en hier kwam ik de weg naar 'Alaska' tegen. S'avonds kwam er warm water uit de kraan dus daar heb ik goed gebruik van gemaakt na deze koude maar geweldige dag.

Vanochtend leek me ontbijt meer op een diner en achteraf gezien maar goed ook want dit was de langste afstand die ik zou gaan afleggen, vijf uur rijden! Bob had een landkaart gemarkeerd met mooie plekjes voor me, echt super lief! Na gedag te hebben gezegd begon ik aan me trip. De zon verwarmde aan een kant mijn gezicht waardoor ik me weer even helemaal opgeladen voelde. Ik reed net op de Highway richting Banff toen ik twee jongens zag lopen, ze wilde graag naar Banff en vonden het geen probleem te stoppen waar ik wilde stoppen dus Patty had gezelschap in de auto de aankomende vier uur :) Het waren nog echt twee jonge jongens, Sam en Jamie, 18 jaar uit Engeland maar hoe tof dat ze deze reis durven te maken! We stopten op een paar prachtige plekken maar eigenlijk was de hele weg een ansichtkaart op zich. Na ze te hebben afgezet bij het informatiecentrum in Banff heb ik maar gelijk gebruik gemaakt van de gelegenheid en snel even wat gegeten in Banff en daarna reed ik mijn laatste twintig minuutjes richting Canmore waar ook gelijk mijn laatste bedje in Canada zal zijn. Hier is geen receptie maar kom je met een vooraf via email doorgegeven code je appartement in. Ik opende mijn deur en wat een toffe verrassing...mijn suite is een eenpersoons slaapkamer appartement geworden dus meer ruimte, een bank (waar ik nu op lig), een grote keuken en zelfs een IPad is er aanwezig. Dit blok appartementen is pas begin september opgeleverd dus alles is nog lekker nieuw. Na me spulletjes binnen te hebben gebracht gelijk naar boven gelopen en de hottub in gedoken. Een geweldig stel uit Scotland ontmoet en na hun verhalen kan ik niet anders dan snel een weekje daar heen te gaan hihi. Mij beseffend dat me reis er bijna opzit besef ik mij ook wat een geweldige reis dit tot nu toe is geweest, I really feel myself a lucky girl! Helaas nog geen beer gezien maar hey, dan heb ik zeker een reden om terug te komen ;)

Foto's plaatsen lukt de laatste paar dagen niet echt vanwege slechte/trage wifi dus die houden jullie zeker van me tegoed!

Als me wasje zo klaar is ga ik me bedje opzoeken, de aankomende dagen...ik ga me daar morgen mee bezig houden zodra ik het tijd vind om mijn bed te verlaten, denk dat ik na deze vakantie maar een strandvakantie boek :P

Ranch life

Dagen hier (op de ranch) doorbrengen is eigenlijk niet in woorden te beschrijven. Het is een op zichzelf staande wereld waarin je wordt meegenomen in een bepaalde vibe waar je niet meer uit weg wil...als een droom waaruit je niet wakker wil worden.

Me laatste blog is alweer van even geleden en komt omdat ik hier volop geniet van alles maar de lange dagen waarvan 4 uur op een paard beginnen uitwerking te hebben op mijn lichaam dus rust gevonden om te schrijven.

Het is nu zondagavond en woensdagavond schreef ik mijn laatste blog. Dit betekent dan ook meteen nog maar 1 nacht, 1 keer ontbijten,1 rit en nog 1 lunch voor ik deze bijzondere plek moet gaan verlaten.

Terug naar woensdagochtend...Gus, de eigenaar van de accommodatie waar ik hiervoor een nacht verbleef maakte ons een heerlijk ontbijt met eigen gebakken brood en fritatta (kreeg zelfs wat mee voor lunch) Het was jammer dat ik hier maar 1 nacht verbleef want wat was dit een heerlijke plek om te zijn. Gus merkte dat ook aan mijn enthousiasme en vertelde mij over een programma waaraan ook hun deelnemen waarbij ik op hun boerderij kan komen werken. Na dit gesprek moest ik echt gaan rijden want anders moest ik echt in een keer doorrijden naar de ranch. De middagrit stond gepland om 14.00 en ik had nog ruim 3 uur rijden voor de boeg.

Rond 9.45 reed ik weer de Sea to Sky Highway (Highway 99) op. Onderweg een korte stop bij het Joffre Lake en deed een korte wandeling naar Lower Lake. Helaas niet alles kunnen zien daar de andere lakes 2,5 tot 3 uur lopen waren, one way.

Onderweg kwam ik nog een Winery tegen dus snel even gestopt voor een flesje wijn. Eigenlijk had ik geen tijd maar toch een snelle proeverij gedaan van 4 witte wijnen en daarna 4 rode wijnen. Met een flesje rood en wit weer verder gereden richting de ranch.

De domdom kende het adres van de ranch niet dus in Ashcroft het laatste stukje maar even gevraagd. Spoor over rechts...spoor over klinkt prima maar niet als er in Canada net een trein aankomt, een heeeeeleboel wagonnetjes later kon ik dan eindelijk verder rijden.Ongeveer een kwartiertje later arriveerde ik dan eindelijk bij de ranch.De rit was ondanks de rook prachtig, hoe een landschap binnen een paar honderd kilometer kan veranderen. Helaas onderweg geen wildlife gezien maar wel na iedere bocht het ene na het andere prachtige plaatje.

Nadat ik bij the office had laten weten er te zijn en een cap te hebben uitgezocht (me eerste rit niet wetende wat te verwachten vond ik dat wel een slim idee) trok ik mijn nieuwe boots aan (welke na de eerste rit al een extra laagje en ander kleurtje kregen want stof is er genoeg door de droogte hier haha) en stond ik netjes voor tweeën te wachten op de aangewezen plek.

Na een korte uitleg (welke je voor elke andere rit niet hoeft bij te wonen) kreeg je je paardje voor die rit toegewezen alsook welke groep.Markus een standardbred horse werd mijn paardje voor mijn eerste rit.Ik reed in een kleine groep met drie meiden en wrangler Tanny. Ik wist niet wat mij te wachten stond en na de Alien Airstrip, voor een kleine impressie kijk op http://www.sundanceguestranch.com/gallery/videos/ waar ik niks anders voor mij zag dan stofwolken was ik na de hele rit blij dat ik in het zadel was blijven zitten haha. Een pittige eerste rit, ook omdat het zadel een lage rug heeft en je hierdoor weinig 'steun' hebt daalde mijn zelfvertrouwen wel even.

Na elke rit schrijf je je in voor de volgende rit met eventueel je voorkeur voor paard/groep en wrangler dus na me ingeschreven te hebben en een versnapering te hebben gepakt heb ik me spulletjes in me kamer gelegd en gedouched. Dinner is hier om 19.00 en wordt aangekondigd door een triangel maar net voor het eten is er eerst de 'Jingle', alle paarden gaan dan weer richting de wei. Ondanks dat de paarden geen haast meer hebben zo aan het eind van het seizoen is het heel gaaf om te zien! Karina en Tai zijn 2 meiden die ik op de eerste rit heb ontmoet en met hen heb ik mijn eerste Jingle gekeken. Een tafel hoef je met het diner niet uit te zoeken want op elke tafel staan namen zodat je gelijk kunt aanschuiven. Het eten is hier van uitstekende kwaliteit! Deze avond hadden we spare ribs met van alles eromheen. Ook elke avond denken ze aan het belangrijkste...het dessert!
Deze avond ben ik gelijk na het eten naar bed gegaan want het was een lange drukke dag.

De bedden hier zijn geweldig dus na een comfortabele nacht een al even goed ontbijt. Naast continental breakfast hebben ze hier een special en dat was vrijdagochtend pancakes with wippet cream and chocolate sauce dus terwijl mijn ogen dat scande had mijn mond het al besteld.

Beide ritten heb ik weer gereden op Markus, een eikel naar andere paarden, eentje met attitude en daar hou ik dan toch ook wel weer van. Wel reed ik dit keer met een zadel met hogere rug en de middag hadden we niet Tanny maar Emma als wrangler. Deze dag waren we ook een groep van zes, Beth en Lisa from England kwamen in onze groep. Helaas was het vandaag nog steeds smokey maar door het beetje regen die er was gevallen in de nacht en gedurende de dag klaarde het gelukkig wat op.
Met de ochtendrit dacht ik even dat Markus mank liep tijdens de galop maar het blijkt dat hij een extra gang heeft 'pacing' en dat is raar zitten haha.
Thai chicken en salmon maakte de maag blij deze dag. De avond hebben we doorgebracht aan de pooltafel en vanaf deze dag was er een nieuwe vriendengroep ontstaan Karina, Tai, Mel, Lisa, Beth and myself...zo verschillend maar een geweldige groep together!

De volgende ochtend kon ik vanuit mijn kamer zien hoe alle paarden weer langzaamaan allemaal 'binnen' kwamen. Zaterdag was een erg winderige dag met soms wat onweer en een spatje regen maar hierdoor werd het uitzicht alleen maar beter en konden we eindelijk de bergen weer zien.
Vrijdag na de middagrit had ik aangegeven een ander paardje te willen rijden en reed deze dag op Tia, een tennesee walker en lopen kon ze want wat kon zij snel stappen, lichtvoetig en handig dus ideaal voor deze omgeving. Ze is geen krachtig paardje of snel in de galop maar I loved her anyway! De ochtend reed er een 85 jarige man met ons mee, is dat niet geweldig?! En ook deze rit de Alien Airstrip gereden, de meest geliefde trail onder gevorderde ruiters.
Lisa en Beth zouden deze ochtend eigenlijk hun laatste rit rijden en uitchecken en hadden deze trail nog niet gereden tijdens hun verblijf. Ze wilde nog een dag blijven maar alles bleek volgeboekt, Katrina en Tai hadden beide een eigen kamer en met toestemming van hier mochten ze een kamer afstaan aan Lisa en Beth...wat waren ze blij en dankbaar en uiteindelijk wij allemaal!
Beide ritten hadden we Tanny als wrangler yeahhh, ze komt trouwens uit Australië.
Helaas liep de middagrit niet zo goed af voor Katrina haar paard. Tijdens een galop heeft hij iets geraakt waardoor hij zich net boven zijn hoef heeft open gehaald, vreselijk een paard zo te zien. Een andere wrangler (degene die hier de leiding heeft) kwam met haar groep onze kant op en Tanny nam iedereen mee terug naar de ranch terwijl Katrina en Miranda met het arme beestje nog een half uur hebben moeten lopen naar de trailer die eraan zou komen, dichterbij kon de trailer namelijk niet komen. Zover het goed kan gaan doet hij het goed maar dit seizoen zal hij niet meer gereden kunnen worden.Dit doet je ook weer even beseffen dat deze grote krachtige dieren ook zo kwetsbaar zijn. Net voor we weer op de ranch waren zagen we nog wel een prachtige regenboog opkomen.
Naast herten die we geregeld hebben gezien tijdens de ritten zagen we vandaag ook drie coyote's, of ze er zowiezo hadden gelopen of dat ze op het bloed afkwamen weten we niet.
Pasta met kip of garnalen voor lunch en savonds een steak. Ook hier wordt een zaterdagavond gebruikt voor wat plezier dus er was muziek, een dansvloer en veel gezelligheid.

Vanochtend was dus even wat zwaarder om op te staan maar eggs benedict was de special vandaag dus na een goede bodem weer twee uur op Tia gereden. Het was een prachtige dag vandaag, soms net te warm...ben zelfs verbrand! Deze ochtend was dan echt de laatste rit voor Lisa en Beth en we hebben na de lunch dan ook gedag moeten zeggen. De trail was prachtig, we waren zo hoog de bergen op geklommen als mogelijk is, wat een uitzicht! De afrekening op Tia haar kont lijkt trouwens wel op de contouren van Australië echt heel grappig.
Een heerlijke hamburger van de bbq als lunch vandaag en daarna had ik mijn laatste middagrit. Deze reed ik op Whisky, een quarter horse. Kracht en een fijn gangwerk had hij maar was lomp met lopen haha.
Na deze rit ging ook Mel naar huis en bleven we nog met zijn drietjes over. Na mijn laatste Jingle heb ik vanavond een gezellige avond gehad tijdens het dinner met een koppel uit Australië die op huwelijksreis waren. Na een potje pool ben ik richting mijn kamer gegaan en zie hier het eindresultaat :)

Ik ga het hier missen, de bubbel waarin je hier zit, de paarden, de mensen, de prachtige indrukwekkende natuur, het heerlijke eten (een paar kilo extra zitten er wel aan haha) en niet te vergeten de schattige chipmunks.

Ik ga voor nu lekker slapen en ik wens jullie een fijne dag! X

The last ride

Het voelt alsof ik een deel van mijn hart heb achtergelaten...

Tanny maakte het hek van de bak open en op dat moment besefte ik mij dat dit mijn laatste rit was, met tranen in me ogen stapte ik van Dude af, een laatste knuffel waarna ik het hek uitliep. Wat mis ik die plek zeg...hun quote is 'the first time it's a vacation, after that, it's coming home' en ze hebben gelijk want wat wil ik graag terug!

Maandagochtend, de laatste ochtend op de ranch, heb ik zoals ik wilde het 'binnen halen' van de paarden buiten gekeken waarna ik een heerlijk ontbijt heb gegeten, wafels met chocolade,slagroom en aardbeien. Chris en Ache schoven niet veel later ook aan.

Een half uur later liep ik richting de bak voor mijn laatste rit. De dag ervoor had ik op aanraden van Katrina om Dude gevraagd. Miranda riep mijn naam en Dude zijn naam, ik was zo blij!!! Naast Katrina, Tai en ikzelf gingen er nog drie andere met ons mee maar dat maakte me eigenlijk niks meer uit, ik zat op Dude en had Tanny als wrangler! We reden 'Paige wire' again wat echt een super gave galop tussen de bomen door heeft dus ook de trail kon niet beter! We hadden prachtig weer en de temperatuur was perfect!

Smoke, dust, wind, regen, zon en een regenboog...ze hebben allemaal op hun eigen manier bijgedragen aan een bijzondere tijd. De omgeving staat op mijn netvlies gegrift, respect voor de paarden die op flinke keien en los zand en grit moeten klimmen en afdalen. Het geluid van de wind en hoeven hoop ik nog lang terug te kunnen halen. De ritten waren ongeveer twaalf kilometer met ongeveer drie keer een galop/rengalop en na elke inspanning mochten de paarden weer even op adem komen. Na vijf dagen krijgen ze rust en elke avond gaan ze de wei op...de paarden worden op deze plek met respect behandeld en krijgen veel liefde en dat is voor mij het allerbelangrijkste!

Pemberton

Oké, ik heb 1 nadeel gevonden aan alleen reizen...je kunt je emoties niet delen.Het is pas een dag geleden dat ik mijn vorige blog schreef maar wat kun je veel meemaken op 1 dag.

Vanochtend moest ik om 11.00 uitchecken dus eerst rustig wakker geworden met een kop thee. Gisteren kwam er een stel uit België aan, (beetje van mijn leeftijd) toen al even gekletst en vanochtend samen in de hal van de bovenverdieping ontbeten. Jeff, de eigenaar had 2 soorten kaas voor ons neergezet. De derde kamer was afgelopen nacht leeg en doordat zij gelijk na het ontbijt op pad gingen had ik de badkamer helemaal voor mezelf...heerlijk :)Na een laatste talk met Jeff een topped cinnamon bun bij de bakker schuin tegenover gehaald welke ik vanmiddag bij een van de watervallen heb opgegeten.

Eenmaal Vancouver uit heb ik niet anders dan bocht na bocht gezien maar wat was het een prachtig stuk...links van me veranderde de zee in hoge bergen, rotsen en bomen daar rechts al dat landschap had. Het had wel wat weg van de Great Ocean Road in Australië.Wat ook gaaf blijft om te zien zijn de trucks...daar zijn onze vrachtwagentjes niks bij. En bijzonder dat fietsers in Canada gewoon een rijstrook hebben naast zelfs 100km wegen, ik zou er niet graag met me fietsje willen rijden.Onderweg naar me volgende bestemming heb ik 3 watervallen bezocht...Shannon Falls, Brandywine Falls en Nairn Falls. De sierlijke, de krachtige en de ruige noem ik ze zelf.Toen ik bij de eerste waterval uitstapte rook ik de geur van dennen gelijk...wat kun je daar al van genieten.En hoe leuk weer eekhoorntjes te zien, deze keer kleiner en bruiner van kleur dan in Vancouver.Grappig was dat er ook iemand met een berenbel liep, gelukkig liep hij de andere kant op want beren schrik je er tegenwoordig niet meer mee af maar meldt je eigenlijk een feestmaal aan haha.Het waren mooie wandelingen en het geluid van het vallende en stromende water blijft indrukwekkend om te horen.

Pemberton ingereden stond er een welkomstbord met de tekst 'welcome to Pemberton Adventure begins here' en zo voelt het ook. Het laatste stuk heb ik met een beschrijving van de eigenaren gereden want de tomtom kent dit niet, zo afgelegen ligt het hihi. Ik kwam aanrijden en werd gelijk verwelkomd door Gus, de eigenaar een man uit Australië.Ik kreeg eerst een rondleiding waarna hij mij mijn kamer liet zien...wat is dit een gave plek!!!Ze zijn zelfvoorzienend waardoor er naast de gezelschapsdieren ook vee rondloopt.Na een uurtje te hebben genoten van alle dieren ben ik op aanraden van Gus naar een restaurant genaamd MileOne gereden. Ook nu aan het eind van de dag was de zon prachtig oranje, bijna rood van kleur. Jeff vertelde vanochtend dat dat komt door de dichtgetrokken lucht veroorzaakt door bosbranden. Onderweg stonden er twee hertjes langs de kant maar verder geen dieren op de weg tegen gekomen. Het was enorm druk in het restaurant maar het was het wachten waard, ik had chicken parm besteld en het is zeker een van de beste gerechten die ik ooit gegeten heb!Er tegenover was een tankstation dus gelijk nog maar even getankt...scheelt morgen weer wat tijd.

Na gespeeld en geknuffeld te hebben met de hond van hier heb ik nog even lekker gebadderd en morgen na het ontbijt rij ik richting de ranch yeeehhh! Een rit van ongeveer 3 uur door weer een totaal ander landschap zegt Gus, veel droogte...ik laat me weer verrassen :)

Vancouver

Mijn tijd in Vancouver zit er alweer bijna op.Terwijl ik dit schrijf zit ik in Kissa Tanto met een 'Time and Tide' aan mijn zij en een mooie man voor mij.

Vandaag was de lucht helemaal dicht getrokken, er zijn veel branden op het moment dus ook goed in de gaten houden of er geen wegen gesloten zijn/worden op mijn route.Ik hoop in ieder geval dat ik niet de rest van mijn vakantie een wit/grijze lucht heb.

Na de ferry overtocht reed ik naar een western store, eenmaal daar aangekomen bleek hij dicht te zijn...achteraf gezien had ik het natuurlijk kunnen weten, labour day haha.Dus daar me boodschapjes maar gedaan en bij de Subway een broodje gehaald, het was tenslotte al middag.

Me accommodatie was goed te vinden en ik heb een prima kamer in een mooi huis. De eigenaar is een hele vriendelijke behulpzame man.En je zou het haast niet geloven maar dit huis heeft een waarde van rond de 2 miljoen dollar!!! Leven in Canada is blijkbaar erg duur.

Na even relaxt op me kamer te hebben gezeten waar ik gelijk heb gekeken waar ik kan eten ben ik bij Craft uitgekomen. Een super toffe plek met meer dan 100 soorten bier op de tap! En de bestelde hamburger was ook nog eens heerlijk!

Ik wilde wel weer op tijd richting me accommodatie lopen want op de heenweg liep ik langs daklozen en voelde een bepaald stuk van de route onprettig aan.

Vanochtend heeft de eigenaar verse scones gehaald en heb ik heerlijk ontbeten, alles was biologisch organisch dus voel me helemaal zen van binnen :)

Na het ontbijt ben ik weer naar de western store gereden, is een drie kwartier van de accommodatie vandaan dus goed te doen want rijden is hier op de meeste stukken heel relaxt. En wederom een kind in een snoepwinkel want wat een keus aan laarzen! Maar ik heb mezelf gezegd maar een paar laarzen te kopen en daar heb ik me aan gehouden...en dat voor een schoenen verslaafde ;)

Daarna ben ik doorgereden naar Stanley Park waar ik ondanks de rook een mooi uitzicht had op de Skyline van Vancouver en door het prachtige park ben gereden en gelopen...ja ook gereden ondanks dat ik op park bezoekers met auto van op de Veluwe altijd commentaar heb :P

Net naar dit restaurant gelopen en wat een beleving ondertussen...geen hamburger dit keer maar een totaal nieuwe smaakbeleving, nu snap ik waarom dit restaurant zo hoog aangeschreven staat. Als je wat anders wil moet je hier zijn...stap uit je comfort zone was dit zeker voor mij hihi

Vanavond proberen vroeg te gaan slapen en hopelijk wat uurtjes zonder steeds wakker te worden.Morgen richting Pemberton een rit van bijna 300km.

Ps. Ondanks dat ik niet reageer op jullie berichtjes lees ik ze wel en vind ze ook erg leuk om te krijgen! X

Vancouver Island

Het ene moment besef ik mij waar ik ben en het andere moment lijkt het onwerkelijk, net als dat ik hier voor me gevoel al heel lang ben en dan weer het besef heb dat ik er pas 2 dagen ben.

Zonnestralen op mijn gezicht en de wind die er zachtjes langs waait zit ik op het bovenste deck van de ferry die mij in 1,5 uur weer terug zal brengen naar het vaste land.

Canada heeft veel weg van Australië dus mij hier prettig en fijn voelen doe ik zeker en kijk uit naar wat de rest van mijn vakantie brengt.Tot nu toe heb ik het heel erg naar mijn zin!

Zaterdagochtend ben ik door Danny en als verrassing ook door me zusje en nichtje naar het vliegveld gebracht.Mijn wandeling zou zijn naar gate 57 maar ik had geluk de gate wijzigde naar gate 47 dus minder calorieën verbranden yeahhh!

De vlucht is soepel verlopen en voor me gevoel was hij kort. Ik zat naast een man die terug vloog naar huis, Vancouver dus prima gezelschap naast me.AirTransat is geen Cathay Pacific (lees besparend op alles) maar dankzij mijn buurman had ik toch nog gratis oordopjes zodat ik films kon kijken en muziek kon luisteren.2 films, wat muziek en een slaapje verder kwamen we aan op Vancouver.

Bij het auto verhuur bedrijf stond een enorme rij maar het was al het wachten waard, wat heb ik een gave auto mee gekregen! Rijdend richting de ferry kon ik van binnen dan ook alleen maar vreugde sprongetjes maken met een tevreden lach op mijn gezicht.

Helaas was het erg druk bij de ferry (blijkbaar is dit het Labour day weekend wat Patty natuurlijk niet wist) en moest ik 2 uur wachten.Ik de tussentijd heb ik een reis maatje gekocht genaamd Trixi en wat gegeten.Ik had dan 2 uur moeten wachten maar kreeg daar wel de zonsondergang op de ferry voor terug en een blik op de vinnen van 2 orka's!!! (Blijkbaar is dit met de ferry een unicum)

Eenmaal op Vancouver Island moest ik natuurlijk wel in het donker naar mijn accomodatie. Een 3 kwartier later kwam ik daar aan. Toen ik bij de ferry aankwam heb ik de B&B gebeld dat ik later aan zou komen dus de sleutel lag netjes voor de deur voor me klaar.

Ik kwam me kamer op en ik voelde me een prinses in haar kasteel wat een prachtige kamer!Na een bad ben ik letterlijk me bed in geklommen...ruim 26 uur wakker zijn merk je wel aan heel je lichaam en geest.

De volgende ochtend vroeg dag want ik ging op een walvis tour.Ontbijt was vanaf half 9 maar omdat ik om kwart over 8 al in de haven moest zijn hebben hebben ze voor mij een snel ontbijt gemaakt wat zelfs nog beter was dan een hotelontbijt in Nederland.Op weg naar de haven een zwart eekhoorntje gezien, zulke kleine dingen maken mij al gelukkig.

Gold Wing, dat zou de aankomende uren mijn verblijf op zee zijn.Kriebels all over want wat genoot ik alleen al van die boot! Al vrij snel zagen we zeehonden, zeeleeuwen en Ollie de otter.Omdat het kalm water was zagen we ook de harbour porpoise, kleine dolfijntjes.Na een humpback whale te hebben gezien kreeg de kapitein een oproep dat er orka's gezien waren dus met 40 knots gingen we die kant op en wat was het een geweldig moment,niet te beschrijven hoe mooi het is deze magnifieke dieren te zien.Ik kon daar wel dagen blijven maar we moesten een keer terug, helaas.

Op de boot besloten dat ik nog een tour wilde doen...voordeel van alleen reizen, je kunt doen wat je zelf wil hihiDe middag tour was jammer genoeg al volgeboekt maar omdat het weer nog zo goed is hadden ze nog een avondtour.

Na vis te hebben gegeten in de haven ben ik nog even Victoria in geweest, een lief, leuk, klein haven stadje.Kwart voor 5 moest ik weer in de haven zijn want we zouden om half 6 gaan varen.Dit keer de Serengeti, een 12 persoonsboot met een topsnelheid van 56 knots ..waar de Gold Wing een 27 persoonsboot was.Voor vertrek nog een ijsje gekocht, 1 bolletje...vond hem al zo duur maar 1 scoop betekent blijkbaar een bakje vol en zijn zo'n 5 bolletjes voor Nederlandse begrippen haha.

Helaas geen orka's deze tour maar wel enorm veel humpbacks en een prachtige zonsondergang. Zelfs een zalm die 2 keer omhoog kwam is een geluksmomentje.

De zee stroomt door mijn aderen en ze zal daar nooit uit verdwijnen. Eenmaal op zee verdwijnt alles en is het alleen zij en jij...vrijheid.

Savonds weer een heerlijk bad genomen en rozig als ik was naar bed gegaan.

Vanochtend het beste ontbijt ever gegeten!
Ik verwachtte een enorme drukte bij de ferry maar deze keer geluk, ik hoefde maar een uurtje te wachten dus even een napje van een half uur gedaan op de achterbank en ik kon al bijna de ferry op.

Sorry dat jullie zo lang hebben moeten wachten en jullie erg veel te lezen hebben gehad maar zoals jullie kunnen lezen voel ik mij een klein meisje in een enorme snoepwinkel,ik zou nergens anders op dit moment willen zijn...

Xxx

Ps. Foto's volgen zo snel mogelijk!